اقتصاد مقاومتی و تجارت جهانی

با اینکه تولید کشور سه برابر مصزف است، و سه برابر آنهم در کشتی‌ها، گمرکات و کانتینر‌ها و کامیونها و انبارهای خارجی و داخلی دپو شده، منتظر ورود به بازار هستند، ولی در خرده فروشی‌ها کالا کم است، اگر هم باشد گران است. البته رئیس جمهور علت آن را نبود وزارت بازرگانی می‌داند، تا بر توزیع نظارت کند. در هر صورت سد بزرگی بین مصرف کننده، و تولید کننده وجود دارد که از اینهمه: آبشار تولید، قطره قطره به بازار میرسد. مخصوصا الان که همه کارخانه‌ها، تغییر تولید داده و بیمارستانها و مردم خیر، همه در حال تولید لوازم بهداشتی هستند، ولی باز هم کمبود است، لذا ... نیاز به واردات حس می‌شود! پس اینجا معلوم می‌شود: چه کسانی احتکار، یعنی رابطه تولید و مثرف را قطع می‌کنند، و آن کسانی نیستند جز!.... وارد کنندگان. یک حساب ساده: وزیر صمت می‌گوید: همه کارخانه‌ها با ظرفیت کامل کار می‌کنند، و تولید مواد شوینده سه برابر تقاضای داخل است. اما وزیر بهداشت آن را نمی‌شنود! می‌گوید جلوی صادرات را بگیرید! و جلوی واردات را ازاد کنید. چون کمبود داریم. این شنیده نشدن حرف وزیر صنعت، دلیلی جز برق دلارهای سرگردان ندارد. 120میلیارد دلار در امد سالانه کشور است، که باید کسی‌‌ان‌را به جیب بزند، و چه بهتر از روش احنکار وارد شوند. ولذا چرخه را کاملا بازسازی می‌کنند، تا نتیجه بگیرند. ابتدا چند کار حانه تغییر تولید می‌دهند، تا بگویند کمبود داریم. و بعد می‌کویند: تا اینها به تولید برسند، باید بازار را از واردات اشباع کنیم. طبیعتا وقتی واردات آمد، بازار اشباع شد، این کار خانجات باید غزل خداحافظی را بخوانند! مدیران آن دستگیر و زندانی شوند، و کارخانه هم مصادره شود. باز هم چی؟ تولید کم شده، و باید واردات را ادامه دهند. فرض کنید شرکتی برای رضای خدا، و با تمام زیانها، به کار خود ادامه دهد: بازرس ویژه بهداشت، همه آنها را خارج از رده اعلام، و یا تعزیرات به حکم احتکار همه آنها را مصادره می‌کند. لذا تا موقعی که 120میلیارد دلار سرگردان است، همه چشم‌ها به آن دوخته تا شکار ش کنند. برای تنظیم بازار بهترین راه ذخیره نمودن ارز، در همان صندوق ذخیره ارری است.با ذخیره کردن آنها، ارزش دلار کاهش می‌یابد و: ارزش پول ملی بالا میرود. برعکس، اگر با هر دلیل یا بحران ساختگی، صندوق ذخیره ارزی خالی شود، تقاضا برای دلار بالا رفته و ارزش آن افزایش می‌یابد. آثر کاهش ارزش پول ملی هم، تورم و گرانی و بیکاری است. و بجای صدور کالاهای داخلی، نیروهای متخصص فرار می‌کنند. و کشور اماده تقدیم به دشمنان می‌شود. در همین جریان کرونا می‌بینیم: با اینکه این ویروس شناخته شده، و راه حل آن ساده، و مرگ و میر آن کم است، ولی طوری تبلیغات و زمینه چینی کرده اند، که یک کودتا به نظر می‌رسد! همه اختیارات دولت و مجلس و قوه و قضاییه، حتی رهبری تفویض شده به وزیر بهداشت. در هیچ حکومت نظامی! سراسر کشور قرنظینه، و تجمعات و تشکیل حلسات لغو نمی‌شود، مزاوذات، ارتباطات و سفر‌ها قطع نمی‌گردد. ویروس کرونا در ایران بر اثر تبلیغات، و پروپاگاندا، جا پای جای خدا گذاشته: همه جا حضور دارد، همه را می‌بیند و مردم باید روزانه دها بار، وضو بگیرند(دستهای خود را بشویند) و مجلس هم، بدون اجازه دیکتاتوری دارو ساز! حق تشکیل جلسه ندارد. در حالیکه همه میدانند مشروطه و نظام پارلمان، تعطیل بردار نیست. قوه قضائیه از سرکشی به همه جا منع شده، و پرونده‌های ورودی کاهش یافته، اختلاس گران جدیدی معرفی نمی‌شوند. در حالیکه همه میدانند: بودجه کلان ارزی و ریالی به وزیر داده شده، ولی کمبود‌ها و ممنوعیت‌ها، همچنان ادامه دارد.